மீள்தலின் பாடல்

ஓய்வுகளின்றி ஓடித்திரிந்த உடல்

தொய்வுகளேதுமின்றி

எழுதிவந்த விரல்கள்

வெளியெங்கும் புன்னகையை விதைக்கும்

இதழ்களோடும் விழிகளோடும்

சேர்ந்தெப்பொழுதும் மூடியே இருந்தன

இரவு பகல் காலநிலையென

மாறும் காலக்கணக்குகளறியாது

ஆஸ்பத்திரிக்கட்டிலில் மயங்கிக்கிடந்தேன்

ஓயாத பேச்சுக்குள் சிக்கித்தவித்த நாவு

மௌனத்தைப் போர்த்தி உறங்கிப்போனது

கண்களில் பேரன்பு பொருத்தித் தலைகோதி

ஆரோக்கியத்தைச் சொட்டுச் சொட்டாக ஏற்றி

எனது புலம்பல்களைச் சகித்தபடி

நடமாடிய செவிலித்தாய்களில்

அக்கா உன்னைக் கண்டேன்

ஆறுதலும் அக்கறையும் மிகுந்த வார்த்தைகளை

உன்னழுகையில் குரல் இடராது

தொலைபேசி வழியே கசியவிட்டாய்

நகர்ந்த நொடிகளனைத்திலுமுன்

பிரார்த்தனைகளினதும்

நீ அதிர்ந்தெழும் கொடிய கனவுகளினதும்

மையப்பொருளாக

நானிருந்தேனெனப் பின்னரறிந்தேன்

நீ பார்த்துப்பார்த்துச் செதுக்கிய

கவிதையின் முகத்தினை

மீளப்பொருத்தியபடி

தம்பி வந்திருக்கிறேன்

எல்லாக்காயங்களையும்

முழுதாயாற்றிடக் காலத்துக்கும்

சிறிது காலமெடுக்கலாம்

எனினும்

‘மீளவும் பழைய ஆரோக்கியத்திடம்

மீண்டுவிட்டேன்‘ என

இப்போதைக்கு உன் வரிகளைச்

சொல்வதன்றி வேறறியேன்

– எம்.ரிஷான் ஷெரீப்