கொரொனாவோடு கூட இருந்தேனாம் இரண்டு வாரம் தனிமை   அர்த்தம் தொலைத்த சொற்களில் இப்போது ‘தனிமை’   உறவுகள் நட்புகளோடு கூகுலாரும் சட்டைப் பையில் இது எப்படி ‘தனிமை’   கோழிக்குஞ்சுகளை பஞ்சாரத்தில் அடைப்பது பருந்திடமிருந்து காக்கத்தானே  …

உமா சுரேஷ்வெட்ட வெட்ட மரம் துளிர்த்து வளருமாமே... இந்த விந்தையறியாது உன் நினைவை பலமுறை வெட்டி எரிந்தேன் மறுபுறம் நீ துளிர்த்து வளர்வதை மறந்து...   புதரென்று வேரறுக்கவும் முடியவில்லை...   பதரென்று விட்டுவிடவும் முடியவில்லை...   புதராயினும்,பதராயினும் என்னை பதம்…

  உமா சுரேஷ் காலேஜ் சேர்ந்து கல்வி கற்க வாய்ப்பேதும் வாய்க்கவில்ல...   அங்கே காலம் களிக்க கிடைத்ததுவே கண் கண்ட வரம் தானே...   எனைக் கட ந்து சென்ற ஜுவன் எல்லாமே அரிய வகைப் பொக்கிசமே...   அவரவரின்…

‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்) சொல்லும் சொல்லுக்காய் அடர்காட்டில் அனாதிகாலம் ஆரவாரமற்று ஒற்றைக்காலில் நின்றபடி மோனத்தவமியற்றுபவன் சடாமுடியை சினிமாவில் கண்ட ‘விக்’ என்று சுலபமாகச் சொல்லி நக்கலாய்க் கெக்கலித்துச் சிரிக்கும் ஒலி பெருங்காட்டின் நிசப்தப் பேரோசையிலும் அருந்தவ ஆழ்மௌன ரீங்காரத்திலும் வலுவிழப்பதே இயல்பாக…………

ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)       ’நாடகமாடுகிறார்கள்’ என்றார். ’நாடகம் நாட்டியமல்லவே’ என்றேன். ’ஓபரா தெரியாதோ?’ என்றார். ’ஒருமாதிரி ’காப்ரா’வாகத்தானிருக்கிறது’ என்றேன். ’கவிதையே தெரியாதுனக்கு’ என்றார். ’உங்களிடமிருந்து இப்படியொரு நேர்மறையான பாராட்டு கிடைத்ததில் அமோக மகிழ்ச்சி யெனக்கு’ என்றேன். ’வஞ்சப்புகழ்ச்சியா?’…

‘ரிஷி’ (லதா ராமகிருஷ்ணன்)     ஒருகாலத்தில் பத்துபைசாவுக்கு மூன்று பட்டர் பிஸ்கெட்டுகள் சுடச்சுட கிடைக்கும் பேக்கரியிலிருந்து. இன்று ஒரு ரூபாய் நாணயமே சில்லறை.   ”இந்தா சில்லறைப்பணம் போகும் வழியில் யாருக்கேனும் தருவாயே” என்று அன்போடு என்னிடம் சில ஐம்பது…