தமிழின் முதல் இணைய வாரப்பத்திரிகை
வளவ. துரையன் அந்த முச்சந்திக்கு வேறு வேலையில்லை. எல்லாரையும் முறைத்துப் பார்க்கிறது. யாராவது அறுந்ததை எடுத்து வருவார்களா என எல்லாக்கால்களையும் பார்ப்பவரை போட்ட பஜ்ஜி வடை போணியாகி விற்றுவிடாதா என்றேங்கும் பொக்கைவாய்க் கிழவியை ஒற்றை மாட்டுவண்டியை இழுக்க முடியாமல் அடிகள் வாங்கி இழுக்கும் காளையை அம்மாவிடம் குச்சி ஐஸ் கேட்டு அடம்பிடிக்கும் அறியாச்சிறுவனை அனைத்தையும் பார்த்துப் பார்த்து அதுவும் வாழ்வினைக் கற்றுக் கொள்கிறது.
வளவ. துரையன் என் தோழனே! நான் உன்னை வானத்தை வில்லாக வளைக்கச் சொல்லவில்லை. மணலை மெல்லியதொரு கயிறாகத் திரிக்கச் கூறவில்லை. என் கடைக்கண்ணிற்கு மாமலையும் கடுகென்றாயே அந்த மாமலையைத் தோளில் தூக்கிச் சுமக்குமாறு நான் வற்புறுத்தவில்லை. நான் தானாக அழும்போது ஆறுதலாய்ச் சாய உன் தோளில் கொஞ்சம் இடம் கொடு. உன் ஒற்றைவிரலால் என் கண்ணீரைத் துளியைத் துடைத்துவிடு. அதுவே போதும்
ஆர் வத்ஸலா மல்லாந்து படுத்து கருநீல வானின் வைரங்களை விடிய விடிய எண்ண ஆசைப்படும் வரை ஒவ்வொரு பூனையின் ஒவ்வொரு முகபாவமும் வெவ்வேறாகத் தோன்றும் வரை முன்பின் தெரியாத கைக்குழந்தை என்னை பார்த்து களுக்கென சிரிக்கும் வரை மரத்தில் இருந்து உதிர்ந்த மலரின் அழகை காணத் தெரிந்த வரை ஜன்னல் வழியே பறவைகளையும் பறக்கும் விமானத்தையும் கண்டு அதிசயக்கும் வரை இருக்கிறது தகுதி எனக்கு வாழ
ஆர் வத்ஸலா வேண்டியவர்களுக்கு கணினியில் மின்னஞ்சல் செய்து கொண்டு அறித்திறன் பேசியில் மற்றதை தன்னை புகைப்படங்கள் வீடியோக்கள் எடுத்துக் கொண்டு புலனக் குழுக்களில் உள்ளூர் வெளியூர் உறவுகளுடன் நண்பர்களுடன் குறுஞ்செய்திகளில் (முகம் பார்க்காமலும் பார்த்தும்) புலன அழைப்புகளில் நட்பும் விரோதமும் பாராட்டிக் கொண்டு தேவைப்படும் பொழுது காதில் குட்டிக் கருவிகள் அணிந்து மற்றவரை தொந்தரவு செய்யாமல் இணைத்திரை ரசித்துக் கொண்டு புது செயலி வரும் போதும் தெரிந்த செயலி புது அவதாரத்தில் தெரியாமல் போகும் போதும் பேரக் […]
ஆர் வத்ஸலா எனது உடலின் வயதும் காலி வயிற்றில் அதன் இனிப்பும் எண்பதும் இரு நூறும் என்பதாலும் பிள்ளைகள் பெரியவர்களாகி என்னைப் போலல்லாமல் பேரறிவுடன் இப்போதிருந்தே ‘டயட்’டில் என்பதாலும் பேத்தி ‘ஸ்விக்கி’ சரணம் என்பதாலும் பல ஆகாரங்கள் எங்கள் வீட்டில் ‘ஆதார்’ தொலைத்தன சுற்றுப்புற சூழல் மாசைக் கருதி பட்டாசுக்கு வீட்டில் தடை ‘கொலாஸ்ட்ரால்’ அச்சத்தில் காசி செல்லாமலேயே வடையை விட்டோம் தலைவலிக்கு பயந்து எண்ணெக்குளி ‘ஷாம்பு’ குளியாகி ‘கீசர்’ குழாயில் கங்கை கண்டோம் மற்றவர் புது […]
ஆர் வத்ஸலா சிறு வயதில் மும்பை திரையங்கில் அப்பா அம்மாவுடன் 10 மணி காட்சியில் ‘ஜெமினி’யின் ‘ஏ.வி.எம்.’ மின் தமிழ் படம் பார்க்கையில் இடைவேளையில் வெவ்வேறு அழகான நிறங்களில் கண்ணாடி தம்ளர்களில் விற்கப்பட்ட திரவங்களின் (கற்பித்துக் கொண்ட) ருசி நாற்பது வயதில் முதன்முதலாக வீட்டில் கலர் படம் பார்க்கையில் நானே செய்த மாம்பழ மில்க் ஷேக்கில் காணவேயில்லை தெருவோர சாக்கடைக்கு மிக அருகில் இயங்கும் தள்ளுவண்டி ‘பவனை’ தாண்டிப் போகையில் மூக்கைத் துளைக்கும் வாசனையுடைய வெங்காய பஜ்ஜி […]
ஆர் வத்ஸலா வேகும் வெயில் முட்டை அவிக்கவும் அப்பளம் சுடவும் அதை தாராளமாக உபயோகிக்கலாம் தோன்றுகிறது நல்ல வேளையாக கணவர் மகன் மருமகள் மூவரும் வீட்டிலிருந்தே பணிபுரிபவர்கள் வீட்டுக் கடனடைந்தவுடன் நான் விருப்ப ஓய்வு எடுத்தாகி விட்டது பேரக் குழந்தைகளை “வீடியோ கேம்”உடன் ஒரு அறையில் அமுக்கி விட்டேன் சமையல் வாயு தீர்ந்தவுடன் இன்னொன்றுக்கு பதிவு செய்துவிட்டேன் கடன்காரன் இன்னமும் வரவில்லை நேற்று மாலையில் நடைப்பயிற்சி செய்கையில் தெருக்களில் குப்பை கண்டேன் புகைப்படத்துடன் மாநகராட்சிக்கு புகார் செய்தேன் […]
ஆர் வத்ஸலா முழுமையாக நைந்துப் போன துணியை விடாமல் இழுத்துப் பிடிக்கும் தையல் நூல் கடைசியில் சோர்ந்து போய் தன்னை மட்டுமாவது காப்பாற்றிக் கொள்ள விழைவது போல நான் என் பாசம் நிறைந்த ஒரு பக்கத் தொடர்பை கண்டித்துத் துண்டித்துக் கொண்டு விட்டேன் வலி தெரியவில்லை பாச நரம்புகள் முன்பே நைந்துப் போய்விட்டதால் வெகுகாலம் கழித்து ரசிக்கிறேன் இப்போது உனை நினையாமல் நிலத்தின் நீலப் பூக்களை கடலின் அலைகளை நீல வானின் நட்சத்திரங்களை
ஆர் வத்ஸலா அடுத்த முறை யாரிடமாவது அன்பு செலுத்தினால் வெளிக்காட்டாதே இப்படி அதை அடுத்தமுறை காண்பிக்காதே கண்களில் இத்தனை கரிசனத்தை யாரிடமும் அடுத்தமுறை வெளிப்படுத்தாதே இவ்வளவு அழகான சொற்களில் உன் மதிப்பை யாரிடமும் அடுத்த முறை பிரதிபலிக்காதே உன் கண்களில் யார் வலியையும் இவ்வாறு அடுத்த முறை உன் சொந்த ஊரின் பெயரை சொல்லாதே உனதன்பு நிரந்தரம் என நம்புபவரிடம் நீ விலகிய பின் தைத்து நிற்கக் கூடும் முட்களாக இவற்றின் நினைவுகள் அவர் மனதாழத்தில் நாள்காட்டியில் […]
